M42

Messier 42 (NGC1976). Jeśli potrzebujesz dobrego powodu, by przezwyciężyć zimowe chłody i mrozy, to jest to M42. Jest kilka obiektów,które mogą rywalizować z Wielką Mgławicą Oriona w pięknie, jasności i zainteresowaniu, ale żaden go nie zwycięży. Po najechaniu teleskopem w kierunku Mgławicy Oriona, patrzymy głęboko w coś, co nazywa się Wielkim Obłokiem Molekularnym. Ta ogromna chmura pyłu i gazu ma około 240 lat świetlnych szerokości i obejmuje nie tylko Mgławicę Oriona, ale również Mgławicę Płomień (NGC2024) i ciągle nieuchwytną dla  mnie Mgławicę Koński Łeb (IC434). Obłok Molekularny Oriona jest stosunkowo bliskim obiektem, leżącym na tym samym ramieniu co my -Ramieniu Oriona. To dlatego jest tak duża, a w niektórych częściach przynajmniej - tak bardzo jasna. Mgławica Oriona leży zaledwie 1300 lat świetlnych od nas. Jest widoczna gołym okiem jako rozmyta plamka w połowie Miecza Oriona. Już nawet mały teleskop odsłania dwa najjaśniejsze regiony, z których większym jest M42 (NGC1976) oraz mniejszy M43 (NGC1982). Obłok Molekularny w Orionie jest generalnie miejscem aktywnego formowania się gwiazd i Mgławica Oriona nie jest tutaj wyjątkiem.
Teleskop Hubbla wykazał również dowody dysków protoplanetarnych, co oznacza,że co najmniej niektóre z młodych gwiazd w Mgławicy Oriona są na dobrej drodze tworzenia własnych systemów planetarnych. Amatorzy nie zobaczą takiego poziomu szczegółowości, ale ciągle mogą się cieszyć wspaniałym widokiem na przykład gromady Trapez. To słynne skupisko czterech jasnych gwiazd jest bardzo młodą gromadą, ma zaledwie milion lat. Chociaż tylko cztery gwiazdy są widoczne natychmiast i jeszcze jedną lub dwie metodą zerkania, to w rzeczywistości jest tam więcej gwiazd zasłoniętych przez chmury pyłu i gazu.Obrazy w podczerwieni pozwoliły zobaczyć te gwiazdy, Trapez stał się jednym z najlepiej poznanych ze wszystkich otwartych gromad gwiazd. Mgławica zazwyczaj wygląda większa, patrząc z filtrem, ponieważ peryferyjne części są łatwiejsze do zobaczenia.  W przeciwieństwie do większości obiektów głębokiego nieba, fotografie nie zapewniają dużo lepszych widoków tego obiektu, niż można uzyskać za pomocą teleskopu. Zdecydowanie większą z dwóch połówek Mgławicy Oriona jest M42. Ta chmura w kształcie ptaka ma 25 lat świetlnych średnicy w najszerszym miejscu, lub około dziewięć razy odległości od Słońca do Alfa Centauri. M43 jest znacznie mniejszą chmurą gazu. Mimo, że wyglądają one jak oddzielne obiekty, są właściwie jedną wielką chmurą, z pozornym podziałem między,którym jest ogromny pas pyłu, który zasłania światło emitowane przez część mgławicy za nim.